Ruhumun Gizemli Mektupları…
Anlar vardır, korkar ve yürek çıkacak olur yerinden
An gelir, bir adım geri atarsın nedenini bilmeden
An gelir, bilmediğin bir cesaret dürter seni, ileri
Hepsi bilmediğin bir yerden gelen “adsız” mektuplar…
Mektup demişken;
Hala kimden geldiği bir muamma
Hani tahmin yürütmek istesen, korku sarar ve ürperdi duyarsın
Öyle ya… senden hep bir adım önde…
Mektup varsa göndereni mutlak olmalı,
Benden önde olup yol gösterdiğine göre, bu hayatı yaşamış olmalı
İşte bamtelinin kopma noktası, gölgenin senden önde olması
Yer, zaman, mekan var derken; varlığından öte bir algı ve farkındalık…
Mana bile susar,
Mecazi anlamlar sıraya girmiş, huu çeker
Ego desen ikilemlerin teke düştüğü, düşün doğum rahmi
Doğum dediğin sonun bir başlangıcı…
Güne yeni bir mektupla uyanmak;
Şimdi sana kalan tereddütle, açıp açmamak
Okuyup okumamak, anlam verip vermemek
Hepsi aslında daha evvelki bir senaryodan kalanlar deseler…
Canlı olmam hissi seslenir oradan;
Sen yani yarattığın o benlik, senden öte olanı reddedip
“BEN” olma halinin heybetiyle, kendini yok sayıp
Gölgesinin gölgesi olduğunu kabullenmek…
Hiç ama hiç kabul edilecek şey değil,
Fakat gerçeklik “tektir”,
Doğru aslında en kısa en yalın olandır “Öz”,
Günün ilk ışıkları ile açtığın kirpiklerinin arasından sızmakta…
Mehmet Aydemir 24.05.2025 saat: 13:31 hiçlikten güne yansıyanlar.